Data wydania : 12.06.2008
Format : CD
Długość : 45:53
Producenci : Coldplay , Brian Eno, Marcus Dravs
Wytwórnia : Parlophone

Lista utworów :

1. Life in Technicolor (2:30)
2. Cemetries of London (3:21)
3. Lost! (3:55)
4. 42 (3:57)
5a. Lovers in Japan (3:57)
5b.Reign of Love (2:54)
6a. Yes (4:00)
6b.Chinese Sleep Chant (3:01)
7. Viva la Vida (4:01)
8. Violet Hill (3:42)
9. Strawberry Swing (4:09)
10a. Death and All His Friends (3:32)
10b.The Escapist (2:46)

 

RECENZJA

 

Rewolucja.To okreslenie doskonale pasuje do ostatniego studyjnego dzieła Brytyjczyków z Coldplay.
Wielka rewolucja w muzyce,brzmieniu,mentalnosci i z rewolucja francuska na okladce.
I to juz wystarcza bym te plyte wielbil.
Choc wielu album i zmiane oblicza zespolu krytykuje to jednak wszelkie pochwaly sa jak najbardziej wskazane.
Na tej plycie prozno szukac typowych Coldplayowych przebojow.
Nie ma takiego Clocks czy In My Place.
Ale choc niewiarygodnie bogaty juz Chris Martin zrezygnowal z hitowych refrenow,to i tak wszyscy ujrzeli w tych nietypowych jak na Coldplay piosenkach potencjalne przeboje.
Utwór tytułowy bezwzglednie wynosl plyte na szczyty popularnosci.
Viva La Vida to maestria.Utwór choc potezny jak wszzystkie najwazniejsze kompozycje w ich karierze to jednak zupelnie inny.
Po prostu nie Coldplayowy.
Masa instrumentów smykowych,natchniony, mistyczny,radosny i natchniony tekst i cudowny refren.Nie ma watpliwosci,ze taka ode do radosci nagrywa sie tylko raz w zyciu.
Zespol zaskoczyl takze tym,ze uciekl ze stadionowego w inne nieznane dotad dla siebie klimaty afrykanskie i orientalne.Szczegolnie da sie to zauwazyc we wszystkich niemal partiach bebnow.Najlepszym przykladem Lost! gdzie afrykanski rytm jest elementem wiodacym a perkusja przywoluje takie czarne brzmienia.
Właśnie taka jest ta płyta.Nieprzewidywalna.Potem czeka juz rewelacyjny utwór
42.
Podzielony na trzy rozne czesci.Pierwsza niezwykle subtelna,daje znak,ze Coldplay wciaz ma w sobie wiele wrazliwosci tej z okolic Parachutes,potem nadchodzi instrimentalne stłumione trzęsienie ziemi,przypominajace nieco Radiohead,a na koniec utwór przeradza sie w radosna ode przypominajaca utwor tytulowy albumu.
Rewelacyjne kawalki gonia kolejne.
Lovers In Japan to bardzo smakowity orientalny kąsek,okraszony rewelacyjnym teledyskiem a Yes to wysmienite brzmienie,jednoczesnie jeden z najdojrzalszych utworow zespolu i odkrywajacy nowa jakosc wokalu Chrisa…absolutny szczyt geniuszu.
Violet Hill to najbardziej klasyczny Coldplay na albumie z fortepianem i ładna koncowka.Jednak na koniec dostajemy kolejne rewolucyjne rakiety.
Strawberry Swing to eksperymentowanie (dosc udane) z country i pieknymi harmoniami wokalnymi.A Death and all… to pieknie rozwijajaca sie piosenka z choralnym,niemal gospelowym zaspiewem w polowie.
Album mocno namaszczony jest mistyczna ,podniosla atmosfera.O czym moga rowniez swiadczyc koscielne organy w Lost! ale przede wszystkim teksty.
A Image rodem z rewolucji francuskiej stal sie naprawde orginalnym pomyslem.
Wyglada na to ,ze zespol wyciagnal obecnie swoje najsilniejsze karty.

 

SINGLE

 

Violet Hill

Został wydany 6 maja 2008 roku jako singiel zapowiadający wydanie nowego albumu. Teledysk do tego utworu został nakręcony na Sycylii, we Włoszech przez Ase Mader. Premiera teledysku odbyła się 19 maja 2008 roku.

 

 

 

 

 

 

 

Viva la Vida

7 maja 2008 roku ukazała się jako cyfrowy singel w iTunes. Grupa Coldplay wzięła udział w reklamie Apple iTunes Store gdzie śpiewają piosenkę Viva la Vida.

 

 

 

 

 

 

Nagrody:

2009 – Grammy – Song Of The Year

 

Jest też druga wersja teledysku wyreżyserowana przez Anton’a Corbijn’a

 

Lovers in Japan

Wydany 31 października 2008 roku.Został napisany przez wszystkich członków zespołu.

Początkowo singel miał zawierać wersję albumową i akustyczną jednak zdecydowano na umieszczenie jednego utworu (Lovers in Japan – Osaka Sun Mix).

Albumowa wersja posiada ukryty utwór pt.Reign Of Love.

 

 

 

 

 

Strawberry Swing

Wydany 14 września 2009 roku. Utwór zawiera wpływy afro-pop i Highlife.Piosenka jest częścią międzynarodowej ścieżki dźwiękowej do brazylijskiej opery mydlanej tempach Modernos.

Teledysk został wyreżyserowany przez grupę Shynola. Klip został nominowany w 2009 roku do najlepszej animacji w kategorii Music Video Awards 2009.W sierpniu 2010 roku film był nominowany do “Video Breakthrough” MTV Video Music Awards .

 

 

 

 

 

 

Dyskusje o albumie klik